ضرب المثل های معروف کاربردی روزانه

1- هیچ دویی نیست که سه نشود – شتر دیدی ندیدی

2-با سر می‌رود با کلاه می‌آید. هم خر می‌خواهد هم خرما

3-دلا خوکن به تنهایی، که از تن‌ها بلا خیزد – پسر نوح با بدان بنشست خاندانش نبوتش گم شد.

4-یارب مباد آنکه گدا معتبر شود گر معتبر شود زخدا بی‌خبر شود

5-دوست آن باشد که گیرد دست دوست در پریشان‌حالی و درماندگی

6-یاسین به گوش خر خواندن ـ آب در هاونگ کوبیدن

7-مار در آستین پروراندن ـ مکن با فیلیانان دوستی – دوستی خاله خرسه

8-یک سر و هزار سودا – یک نار و هزار بیمار

9-یک سیب گندیده بقیه سیب‌ها را هم خراب می‌کند ـ گر نهند معمار کج تا ثریا می‌رود دیوار کج

10-افتابه لگن هفت دست شام و نهار هیچی ـ یک حمام خرابه و چهل دلاک

11-کم گوی و گزیده گوی چون در

12- از این ستون به آن ستون فرج است ـ یک سیب بندازی هزار تا چرخ می‌خوره ـ خدا را چه دیدی

13- از این گوش می‌شوند و از گوش دیگر در می‌کند ( یک گوش در و یکی دروازه)

14-یک مو از خرس کندن غنیمت است.

15-علف باید به دهن بزی شیرین بیاد. یکی را نوش و دیگری را نیش ـ یکی را نان جو آغشته با خون

16-دیگر اون ممه را لولو برد

17-بنی آدم اعضای یکدیگرند ـ چو عضوی به درد آورد روزگار دگر عضوها را نماند قرار

18-ز تعارف کم کن و بر مبلغ افزای

19-جان کندنی را باید کند

20-خر همان خر است اما پالانش عوض شده

21-دزد که از دزد بدزدد شاه دزد است ـ‌ دست بالای دست بسیار است.

22-سالی که نکوست، از بهارش پداست ـ ماستی که ترش است از طغارش پیداست

23-سری را که درد نمی‌کند دستمال نمی‌بندند.

24-شتر دیدی ندیدی.

25-صید مور شیوه شهباز نیست

26-تو که لالایی بلدی، چرا خوابت نمی‌بره.

27-نا برده رنج، گنج مسیر نمی‌شود.

28-آردمان را بیختیم و الک را آویختیم.

29-مار که پیر شد قورباغه رو پشتش سوار می‌شه

30-مار گزیده از ریسمان سیاه و سفید می‌ترسد.

31-مالت را سفت نگه‌دار، همسایه را دزد نکن ـ علاج واقعه را قبل از وقوع باید کرد

32- خورشید همیشه پشت ابر نمی‌ماند (حق به حقدار می‌رسد) ـ پایان شب سیاه سپید است.

33- مروارید هم ارزان، هم غلطان می‌خوام ـ هم خرو می‌خواهد هم خرما را

34- مشک آن است که خوب ببوید نه آنکه عطار بگوید ـ هیچ بقالی نمی‌گه ماست من ترشه

35- در همیشه روی یک پاشته نمی‌چرخه (مشکلی نیست که آسان نشود)

36- موی دماغ کسی شدن

37- از کاه کوه ساختن ـ یک کلاخ چهل کلاغ

38- زدی ضربتی، ضربتی نوش کن ـ این به او در ـ نون به هم قرض دادن

39- نمک به زخم کسی پاشیدن

40- نه خود خوری، نه کس دهی، گنده کنی به سگ ده ـ یک قاپ نون و یک قا پ پنیر بذار لب طاقچه به آرزوش نمیر

41-نیش عقرب نه از ره کین است، اقتضای طبیعتش این است.

42-علم ناقص مایه خطر است ـ

آن کس که بداند و بداند که نداند لنگان خرک خویش به منزل برساند ـ

آن کس که نداند و نداند که نداند در جهل مرکب ابد الدهر بماند

43-هرچه پول بدی آش می‌خوری

44-هر گردی گردو نیست

45-هرچه زود آید، دیر نپاید ـ باد آورده را باد می‌برد.

46-علف باید به دهن بزی شیرین باشد ـ ‌عدالت، عدالت نیست مگر باعث خوشنودی بشه

47-هرکس به فکر خویش است ـ کوسه بفکر ریش است

48-هرکس که ریش داره که بابای تو نیست

49-هم خدا را می‌خواهد هم خرما را

50-هیچ ارزانی بی علت نیست ـ هیچ گرانی بی حکمت نیست

51-دنبال شر نرو

52-عاقبت گرگ زاده گرگ می‌شود. گرچه با آدمی بزرگ شود ـ تره به تخمش می‌ره، حسنی به باباش

53- یک دست صدا ندارد ـ عقل قوت گیرد از عقل دیگر

قربان دست بسیار ـ هم در خوردن هم در کار

54-نابرده رنج، گنج میسر نمی‌شود.

55-شاگردی نکرده میخواد استاد بشه ـ قوره نشده مویز شده

56-کاچی به از هیچی

57- عشق آدم رو کور می‌کند

58- هرکس را بهر کاری ساختن (کار را باید به کاردان سپرد) کار هر بز نیست خرمن کوفتن گاو نر می خواهد و مرد کهن

59-کار را که کرد، آنکه تمام کرد

60-کار هر بز نیست خرمن کوفتن گاو نر می‌خواهد و مرد کهن

61-کاسه داغ‌تر از آش (دایه مهربانتر از مادر)

62-کاسه همسایه شکم سیر نمی‌کند اما محبت را زیاد می‌کند ـ برگ سبزی است تحـفه درویش چه کند بینـوا ندارد بیش

63-مثل کبک سرش را زیر برف می‌کند.

64-صاحبخانه یک خانه دارد، اجاره نشین هزار تا ـ اجاره نشینی، خوش نشینی

65- هیچ ماست بندی نمی‌گوید ماست من ترش است ـ مشک آن است که خو ببوید نه آنکه عطار بگوید.

66- کله ماهی خور هرجا بره ماهی قسمتش می‌شه

67- گاه باشد که کودکی نادان به غلط به هدف زند تیری ـ تیری تو تاریکی انداختن

68- گذشته‌ها گذشته ـ آب رفته به جوی دیگر برنمی‌گرده

69- کنار گود نشسته می‌گوید لنگش کن (این گوی و این میدان) ـ گر تو بهتر می‌زنی بستان بزن

70- اسب تازی در طویله گر ببندی پیش خر رنگشان همگون نگردد، طبعشان همگون شود ـ کمال همنشین بر من اثر کرد وگرنه من همان

خاکم که هستم.

71-گل سرسبد ـ سوگلی ـ نور چشمی

72-آزموده را آزمودن خطاست ـ ما خودمان زغال فروشیم.

73-سیلی نقد بـه از حلوای نسیه است ـ کاچی به از هیچی

74- گوسفند به فکر جان و قصاب به فکر دمبه ـ هرکس به فکر خویش است کوسه به فکر ریشه.

75- گوش عزیز، گوشواره عزیزتر ـ بچه مثل بادام نوه مغز بادام

76- پول دوای هر دردی است

77- زنیرو بود مرد را راستی ز سستی کژی آید و کاستی

78- کاسه‌ای زیر نیم کاسه است ـ یک ریگی تو کفشش داره

79- سحر خیز باش تا کامروا باشی.

80- سفره دلت را پیش هرکسی بازنکن ـ تا مرد سخن نگفته باشد عیب و هنرش نهفته باشد

81- سیلی نقد بهتر از حلوای نسیه ـ کاچی به از هیچی

82-سرنا را از سر گشادش زدن ـ آب در هاون کوبیدن

83-سگ زرد برادر شغال است

84- (هر سری سودائی دارد) ـ عیسی به دین خود، موسی به دین خود ـ از هر سری یک صدایی بلند می‌شه ـ هر کسی را توی گور خودش

می گذارند

85- کسی را سنگ روی یخ کردن

86- سنگ کسی را به سینه زدن

87-خلایق هرچه لایق ـ سوراخ کج میخ کج می‌خواهد

88-خاله سوسکه به بچه‌اش می‌گه قربون دست و پای بلوری‌ات برم

89-برای روز مبادا چراغی بهر تاریکی نگه‌دار

90-شب گربه سمور می‌نماید ـ چهره خورشید چو پنهان شود شب پره بازیگر میدان شود

91-شغال بیشه مازندران را نگیرد جز سگ مازندرانی

92-شمع با سوختن (مردن) خانه را روشن می‌کند

93- شنیدن کِی بود مانند دیدن

94-از شیر مرغ تا جون آدمیزاد

95- او شیطان را درس می‌دهد ـ دست شیطان را از پشت بسته ـ‌ مار هفت خط و خال

96-دوستانش را ببین خودش را بشناس

97-طبل تو خالی است صدای دُهُل از خالی بودن شکم است

98-صدقه رفع صد بلا است.

99-بر چرخ و فلک هیچ کس چیره نشد (صید را چون اجل آید بسوی صیاد رود)‌

100-طمع را نباید که چندان کنی که صاحب کرم را پشمان کنی

101- در همیشه روی یک پاشنه نمی‌چرخه ـ مشکلی نیست که آسان نشود

102- تیری در تاریکی انداختن

103-العاقل فی الاشاره ـ در خانه اگر کس است یک حرف بس است

104-در دروازه را می‌شه بست ، اما دهن مردم را نمی‌شه بست

105-در عفو لذتی است که در انتقام نیست.

106- در عمل کوش هرچه خواهی کوش ـ به عمل کار برآید به سخندانی نیست

107-آدم درغگو کم حافظه است

108-به شهر خویش هرکس شهریار است (هر سگی در خانه صاحبش پارس می‌کند)( در درون خانه خود گدا شهنشاه است)

109- دست بالای دست بسیار است

110-دست چو نمی‌رسد به کوکو نان خشکیده بردار

111-فضولی موقوف (دست خر کوتاه)

112- ثروت هر فرد می‌تونه دشمنش باشد. دشمن طاووس آمد پر او- ای بسا شه را کشته ‌ز او

113-دندانی را که درد می‌کنه باید کشید ـ چون کندنی را باید کند.

114- دیگی که برای من نمی‌جوشد بذار کله سگ توش بجوشد

115-دوری و دوستی

116-دهنش بوی شیر می‌دهد

117-دهنش چفت و بست ندارد (راز نگه‌دار نیست)

118-دیر رسیدن بهتر از هرگز نرسیدن است

119- دیگ به دیگ می‌گوید رویت سیاه است

120-دیوار موش دارد ، موش هم گوش دارد.

121- آدم همه‌کاره و هیچ کاره (نخود هر آش بودن)

122-راحت محض مُسیر نیست ـ نابرده رنج گنج مُیسر نشود.

123- کارگرکاربلد نیست می گوید ابزار خراب است - عروس نمی تونه برقصه می گه زمینش کجه.

124- آب رفته به جوی باز نمی گردد - پشیمانی سودی ندارد.

125- زخم زبان از زخم شمشیر بدتر است - زخم شمشیر بر تن است وزخم زبان بر جان.

126- آب که از سر گذشت چه یک وجب چه صد وجب (بالاتر از سیاهی رنگی نیست) - حرام خوری اونم شلغم.

127- حرف ، حرف می آورد .سرما برف می آره.

128- ببینیم وتعریف کنیم - حلوای تن ترانی تا نخوری ندانی.

129- آفتابه به خرج لحیم است. حیف ازطلا که خرج مطلا کند کسی حیف ازکسی که رنج برد بهرنا کسی.

130- سرکه نقد بـه از حلوای نسیه است – خانه پر دشمن به ازخانه خالی.

131- کار هر کس نیست خرمن کوفتن.

132- چاپلوسی و تملغ کسی را زیاد کردن.

133- خدا درد را بقدر طاقت می دهد.

134- خدا یار بی کسان است.

135- با تقدیر نمیتوان جنگید - چراغی را که ایزد بر افروزد هر آنکس پف کند ریشش بسوزد.

136- صد در شود گشاده چو بسته شود دری (خدا گرزحکمت ببندد دری زرحمت گشاید درِ دیگری )

137- خر را اگر به عروسی ببرند برای بار کشی است.

138- پول علف خرس نیست. (خرچه داند قیمت نُقل و نبات )

139- خرمن سوخته همه خرمن ها را سوخته می خواهد.

140- قناعت توانگرکند مرد را - خواری زطمع خیزد عزت ز قناعت

141- خواستن توانستن است.

142- خواهی نشوی رسوا همرنگ جماعت شو.

143- خود را به کوچه علی چپ زدن.

144- هر که خربزه می خوره پای لرزش هم می نشیند - خود کرده را تدبیر نیست.

145- خود گویم و خود خندم خود مرد هنرمندم.

146- زبان سرخ سرسبز می دهد برباد.

147- خونش به جوش آمده.

148- داروی کژدم زده کشته کژدم بُود.

149- دانه رو دیدی دام رو ندیدی.

150- به در می گن که دیوار بشنوه.

151- توانا بود هر که دانا بود زدانش دل پیر برنا بود.

152- درخت هر چه پربارترافتاده تر- هر که پربارترسربه زیرتر.

153- تو که لالایی بلدی چرا خوابت نمی بره - هرچه رابرای خود می پسندی برای دیگران بپسند - توبه فرمایان چرا خود توبه کمترمی کنند.

154-آن راکه حساب پاک است از محاسبه چه باک است - طلاکه پاکه چه منتش به خاکه.

155- توش خودش را کشته بیرون همه را.

156- وسط دعوا حلوا پخش نمی کنند.

157- آب رفته به جوی باز نمی گردد باز.

158- تیرش به سنگ خورد.

159- جای سوزن انداختن نیست - شتر با بارش گم می شه .

160- جایی که گوشت نیست چغندر پهلوان است .

161- جنگ اول به از صلح آخر .

162- جوجه را آخر پاییز می شمارند - شاهنامه آخرش خوشه .

163- جو فروشِ گندم نما .

164- جهان دیده بسیار گوید دروغ .

165- کارد دسته خودش را نمی برد .

166- چو بـِه گشتی طبیب از خود میازار چراغی بهر تاریکی نگه دار.

(روزهای بد وسخت باز هم خواهد آمد پل ها را پشت سرت خراب نکن )

167- فتیله چراغ را اگر بالا بکشی دود می کنه .

168- با تقدیر نمیتوان جنگید - چراغی را که ایزد بر افروزد هر آنکس پف کند ریشش بسوزد .

169- چشم یارو را دور دیده .

170- چوب معلم گُله هرکًس نخوره خُله .

171- چوب خدا صدا ندارد .

172- زمانه با تو نسازد تو با زمانه بساز.

(چو دستی را نتوان گزیدن ، ببوس)

173- چه برای کَر بزنی چه برای کور برقصی .

174- معشوق خوبروی چه محتاج زیور است؟

175- هیچ جا خونه خود آدم نمی شه .

176- پشه را در هوا نعل می کند .

177- کلام خوب قیمت نداره .

178- پول حرام بهای شراب شود .

179- پول حلال مشکلاب است .

180- من که سکه نمی زنم .(پول علف خرس نیست )

181- خر همان خر است اما پالانش عوض شده است .

182- پول ، پول می آورد .

183- پولش از پارو بالا می رود .

184- پهلوان از پرفنی به زمین می خورد .( چاه کن همیشه ته چاه است )

185- رهرو آن نیست گهی تندو گهی خسته رود - رهرو آنست که آهسته و پیوسته رود .

186- چیزی را پیراهن عثمان کردن - از کاه کوه ساختن .

187- پیشواز گرگ رفتن (خطر را به جان خریدن)

188- نا برده رنج گنج میسر نمی شود مزد آن گرفت جان برادرکه کار کرد

189- تا آخر خط رفتن .

190- تا تنور داغ است ، نان را بچسبان .

191- هرکه را طاووس خواهد جور هندوستان کشد (نابرده رنج گنج میسر نمی شود )

192- معما چو حل گشت آسان شود - تاس اگر نیک نشیند همه کس نراّد است .

193- بارکج هرگز به منزل نمی رسد .

194- تا نباشد چوب تر فرمان نبرد گاو و خر .

195- تا نباشد چیزکی مرد نگویند چیزها .

196- عاقبتِ تخم مرغ دزد شتر دزد می شود .

197- ترحم بر پلنگ تیز دندان ستم کاری بود بر گوسفندان .

198- از کوزه برون همان تراود که در اوست.(تره به تخمش میره ، حسنی به باباش )

199- غرور آغاز سقوط است - تکبر عزرائیل را خار کرد .

200- تنش می خاره - سرش برای دوا درد می کنه .

201- با گرگ دنبه خوردن با چوپان گریستن .

202- با یک تیر دو نشان زدن .

203- با یک دست نمی شود دو هندوانه برداشت .

204- به دشت آهویِ نا گرفته مبخش (روغن ریخته را خرج امام زاده کردن )

205- بد گمان باش در امان باش .

206- برای کور تاریک و روشن فرق نمی کند .

207- برو ای گدای مسکین در دیگری طلب کن .

208- در نا امیدی بسی امید است پایان شب سیه سپید است .

209- بسیار سفر باید تا پخته شود خامی .

210- نوش دارو بعد ازمرگ سهراب .

211- پایت را به اندازه گلیمت دراز کن .

212- عروس رقص بلد نبود می گفت زمینش کج است .

213- به کوشش نروید گل از شاخ بید .

214- گدا را که روبدی صاحبخانه می شود .

215- با حلوا حلوا گفتن دهن شیرین نمی شود .

216- یآسین به گوش خر خواندن .

217- خرمن سوخته همه خرمن ها را سوخته می خواهد .

218- آزموده را آزمودن خطاست .

219- بنگر که چه می گوید منگر که که می گوید .

220- مفتش گرونه(یک پول سیاه ام نمی ارزد)

221- بیگدار به آب زدن .

222- پایش لب گور است .(آفتاب لب بوم است )

223- جیب خالی پز عالی .

224- دیگی که برای من نمی‌جوشد بذار کله سگ توش بجوشد .

225- پنبه در گوش کردن.

226- نا برده رنج گنج میسر نمی شود .

227- اصل بد نیکو نگردد آنکه بنیادش بد است

228- کل اگر طبیب بودی سرخود دوا نمودی .

229-گر به هر انگشتت دو صد هنر باشد هنر به کار نیاید چو بخت بد باشد .

230- کار نیکو کردن از پر کردن است .

231- چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است .

232-اگر را کاشتند مگر سبز شد .

233- انسان حریص است به آنچه که منعش کرده باشند .

234- گر صبر کنی ز غورو حلوا سازی .

235- العاقل فی الاشاره .

236- عجله کار شیطان است .

237- آدم در حال غرق دنبال هر دست آویزی می گردد .

238- قرض عامل تباهی دوستی هاست .

239- نظافت از ایمان است.

240- امروز توانی و ندانی فردا که بدانی نتوانی .

241- قطره قطره جمع گردد وانگهی دریا شود .

242- اول فکر کن بعد حرف بزن .

243- مشت نمونه خروار است .

244- اول چاه بکن بعد مناره بدزد .

245- با پنپه سر بریدن .

246- با دم شیر بازی کردن .

247- باد آورده را باد می برد .

248- بادمجان بم آفت نداره .

249- بار کج هرگز به منزل نمی رسد .

250- باز گردد به اصل خود هر چیز .

251- آواز دُهل شنیدن از دور خوش است .

252- از بی کفنی زنده است(فرشش زمین و آسمانش لحاف اوست)

253-

254- به دعای گربه سیاه بارون نمی بارد .

255- از آب کره گرفتن.

256- از آن بید ها نیست که به این باد ها بلرزد .

257- سنگ بزرگ علامت نزدن است .

258- از این ستون به آن ستون فرج است .

259- با دست پس می زند و با پا پیش می کشد .

260- پایان شبه سیه سپید است .

261- از تو حرکت از خدا برکت .

262- از چاله در آمدن و تو چاه افتادن .

263- از دروازه بیرون نرفتن و از سوراخ سوزن بیرون رفتن .

264- برگ سبزی است تحفه درویش.

265- لیلی را از چشم مجنون باید دید.

266- از دل برود هر آنکه از دیده برفت.

267- ازکف دستی که مو ندارد نمی توان موئی کند(ازشوره زمین سمن نروید)

268- از کوزه برون همان تراود که در اوست.

269- از گدا چه نان بگیرند و چه بدهند یکسان است.

270- گوشت به دست گربه سپردن.

271- هر چه کنی به خود کنی گر همه نیک و بد کنی

272- با یک گل بهار نمی شود.

273- دندان اسب پیش کشی را نمی شمارند.

274- تو بگو با که هستی تا بگویم کیستی.

275- اسب شاه را نعل میکردند کیک وپشه هم پاشونو بلند میکردند.

276- آب از آب تکون نمی خوره.

277- خیلی ناخن خشک است (آب از دستش نمی چکد)

278- آب از سرش گذشته(فاتحه اش خوانده است کارش زار است)

279- آب در هاون کوبید ن.

280- یک دست صدا ندارد.

281- آب خوش از گلویش پایین نمی رود(زندگی سگی ای دارد)

282- آب درکوزه و ما تشنه لبان می گردیم یاردرخانه وما گرد جهان می گردیم.

283- آب رفته به جوی بر نمی گردد(آنچه باید بشود شده)

284- بالا تر از سیاهی رنگی نیست.آب که از سر گذشت چه یکوجب چه صد وجب.

285- زیره به کرمان بردن.

286- آدم گدا این همه ادا!

287- آدم گرسنه دین و ایمان ندارد.

288- شتر در خواب بیند پنبه دانه.

289-هر که بامش بیش برفش بیشتر.

290- آسیاب به نوبت.

291- آش برای کسی پختن (که یک وجب روغن داشته باشد )

292- آشپز که دو تا شد آش یا شور می شه یا بی نمک.

293- آش دهن سوزی نیست.

294- آفتابه خرج لحیم.

295- از تو حرکت، ازخدا برکت .

296- احتیاج ،مادر اختراعات است . آنچه شیران را کند روبه مزاج احتیاج است احتیاج است احتیاج.

297- کاسه جایی رود که باز آرد قدح . آنچه عوض داره گله نداره.

298- آن را که حساب پاک است از محاسبه چه باک است .

299- آنقدر سمن است که یاسمن پیدا نیست .(قطره ای در میان دریاست )

300- عطایش را به لقایش بخشیدم .

301- باد آورده را باد می برد .

302- هر چقدر پول بدی آش میخوری.

303- عجله کار شیطان است .

304-کار نیکو کردن از پر کردن است.

305- از کوره در رفتن.حوصله آدم را سر میبره.

306-دارم از کوره در میرم

307- سگ زرد برادر شغال است .

308- طاق یا جفت؟

309- شیر یا خط؟

310- دنگی دونگی حساب کردن.

311- خواهی نشوی رسوا همرنگ جماعت شو .

312- آب که از سر گذشت چه یک وجب چه صد وجب .

313- شریک دزد ورفیق قافله است .

314- تو گل گیر کردن.

315- دل و زبانش یکی است.

316- خدا با ماست.

317- بادمجان بم آفت ندارد .

318- ازپس هر گریه آخر خنده ای است .پایان شب سیه سپید است.

319- شاهنامه آخرش خوش است (جوجه را آخر پاییز می شمارند )

320- زیره به کرمان برون .

321- لقمه را به اندازه دهانت بردار . پاتو باندازه گلیمت دراز کن.

322- اتفاق همیشه پیش میاد.

323- بترس از مار زخم خورده.

324- مار گزیده از ریسمان سیاه وسفید می ترسد

325- زیاد این دست و اون دست نکن.

326- سحر خیز باش تا کامروا باشی .

327- سحر خیز باش تا کامروا باشی .(زود خوابیدن وزود از خواب برخاستن انسان را تندرست ،غنی ودانا می کند )

328- بدبختی هرگز تنها نمی آید ،وقتی می آید پشت سر هم می آید.

329- آشپز که دو تا شد آش یا شور میشه یا بی نمک.

330- دل به دل راه دارد .

331- خدا یه چیزی میدونست که به خر شاخ نداد.

332- هر که دندان دهد نان دهد.

333- خود را به کوچه علی چپ زدن . طفره رفتن.

334- پز عالی ،جیب عالی .

335- پای روی دم شیرنگذار (چوب درلانه زنبور مکن ) نذار روی سگم بالا بیاد.

336- هرسگی درخانه صاحبش شیر است .

337- دوست آن باشد که گیرد دست دوست در پریشان حالی ودرماندگی .

338- از انجام هر کاری شرم نداره.

339- به سگ پیر حقه جدید یاد دادن.

340- یک دست صدا ندارد .

341- صدقه موجب دفع بلاست.

342-گهی پشت به زین و گهی زین به پشت.

343- فرز باشو و بجنب.

344- بارکج هرگز به مقصد نمی رسد .

345- هیچ جا بهتر از خانه خود آدم نمی شود .

346- فضولی موقوف. تو کار من دخالت نکن.

347-تواضع پایه خرد است.

348- روزازنو روزی ازنو (روزیت هرچه باشد می رسه )

349- کس نگوید که دوغ من ترش است .

350- پارتی محکمی داره.

351-چشاش سیر مونی نداره

352-آدم متشخصی است.

353-آدم بی شخصیتی است.

354- عشق آتشین خیلی زود یخ می کند .

355-تخم مرغ دزد شتر دزد میشود.

356- نا برده رنج گنج میسر نمی شود .

357- زیستن برای خوردن ،خوردن برای زیستن .

358- تا تنور داغ است نان را بچسبان . فرصت را غنیمت بدان.

359- آدم همه کاره وهیچ کاره .

360- کوزه نو دو روزآب را سرد نگه می دارد .(تازه بدوران رسیده)

361- بخند تا دنیا با تو بخند .(گریه کن تا تنها گریه کنی )

362- هم خدا را می خواهد هم خرما را.

363- مزد آن گرفت جان برادر که کار کرد.

364- علاج واقعه قبل ازوقوع باید کرد .(پیشگیری بهتر ازدرمان است)

365- تعهد عامل اختراع است.

366- احتیاج ،مادر اختراعات است .

367- دقیقه نود.

368- درست لحظه ی آخر.

369- به عمل کار برآید به سخنرانی نیست . (حرف وعمل دوچیز مجزا است )

370- سر کچل شانه نمی خواهد .

371- هر گردی گردو نیست .

372- مار در آستین پرورش دادن.

373- چوب لای چرخ گذاشتن .(درکاری سنگ انداختن )

374- دشمن دانا به از نادان دوست.

375- تجربه بهترین استاد است .

376- عزیز دردانه .(نور چشمی )

377- مثل یک روح در دو بدن.

378- هر کسی سلیقه ای دارد .یکی را نوش و دیگری نیش.

379- آدم گرسنه دین وایمان ندارد .

380- هر جه برای خود می پسندی برای دیگران هم بپسند.

381- از آب گل آلود ماهی گرفتن .

382- فردا هم روز خداست .

383- فلفل نبین چه ریزه، بشکن ببین چه تیزه .

384- مال دزدی بیشتر مزه میده

385-او فرزند شیطان است.

386- خورشید همیشه پشت ابر پنهان نمی ماند .(با گذشت زمان حقیقت بر ملا خواهد شد )

387- هر که خربزه میخوره پای لرزش هم میشینه.

388-قضا و قدر اینه- سرنوشت اینجوری میخواد.

389-آب در هاون کوبیدن.

390-کار عبث و بیهوده.

391-همش تو ناز و نعمت بزرگ شده.

392- به عمل کار برآید به سخنرانی نیست .

393- شنیدن کی بود مانند دیدن .تا نبینم باور نمیکنم.

394- شاهنامه آخرش خوش است .

395- هر قاعده ای استثنا پذیر است (میشه تو قانون هم دست برد)

396- هردردی را درمانی است (هر کجا درد است درمانش هم است )

397- تجارت راه پول در آوردن است.

398- پول حلال مشکلات است .(پول حرف اول رامیزند )

399- یک دست صدا ندارد .

(مشورت ،ادراک وهوشیاری دهد عقل ها راعقل ها یاری دهد )

400- قناعت توانگر کند مرد را .

401- پز عالی جیب خالی .

402- فقر اگر از در بیاد تو ایمان از پنجره بیرون میره.

403- شانس فقط یک بار درخانه آدم را می زند .

404- کم گوی و گزیده گوی چون در.

405-او با خودش هم دعوا داره.

406- توانا بود هر که دانا بود زدانش دل پیر برنا بود.

407- ازآن نترس که های وهوی دارد ،ازآن بترس که سر به تو دارد .

408-این به اون در.

409- تفرقه بینداز وحکومت کن .

410- آنچه باید بشود شده . کار نشد نداره.

411- آب درکوزه ما تشنه لبان می گردیم یاردرخانه وما گرد جهان میگردیم .

412- نان کسی را آجر کردن.

413- خودش را به کری زده . گوشش بدهکار نیست.

414- آدم یک دنده.

415- کاچی به از هیچی .

416- یک دست صدا نداره.

417- کبوتر با کبوتر باز با باز.

418- آشپز که دو تا شد آش یا شور می شه یا بی نمک .

419- به حرفم گوش بده به عمل من چکار داری.

420-میخوای تو دل مردا جا داشته باشی به شکمشان برس.

421- هرگردی گردو نیست .

422- لقمه بزرگتر ازدهانت برندار .

423- جوجه را آخر پاییز می شمارن .

424-به ظاهر قضاوت نکن.

425-

426- دندان اسب پیش کشی را نمی شمارند .

427- بچه تا گریه نکنه مادرش شیرش نمیده.

428- دندان اسب پیش کشی را نمی شمارند .

429- عاقبت گرگ زاده گرگ شود گرچه با آدمی بزرگ شود .

430-

431-یکی را نوش و دیگری نیش.

432-

433-آب رفته به جوی بر نمیگردد.

434-نابرده رنج گنج میسر نمیشود.

435- قلم ازشمشیربرنده تراست.

436- گرصبرکنی ز غوره حلوا سازی (عجله کار شیطان است)