جستجو و بازرسی دفاتر شما به منظور دستیابی به اهداف انجام می شود :
۱ – قبول یا رد دفاتر و اسناد و مدارک و صورت های مالی
۲ – کشف اشتباهات ، حساب سازی و تقلباتی که موجب کاهش در آمد مشمول مالیات مؤدیان می گردد.
۳ – حسابرسی هزینه های مؤسسه به منظور تعیین میزان هزینه های غیر قابل قبول یا توجه به مواد ۱۴۷ تا ۱۵۱ قانون مالیات های مستقیم و آیین نامه هزینه های قابل قبول .
۴ – حسابرسی و نحوه محاسبه در آمد و و سودهایی که مؤسسه به موجب مقررات قانون مالیات های مستقیم و سایر قوانین مرتبط از معافیت مالیاتی برخوردار دارند ویا مشمول مالیات مقطوع می باشند
۵ – حسابرسی مربوط به وجود پرداختی مؤدیان به اشخاص ثالث که مشمول کسر مالیاتی تکلیفی می باشند
۶ – تعیین درآمد مشمول مالیات براساس قوانین و مقررات مالیاتی
۷ – تهیه گزارش مالیاتی براساس اطلاعات فوق
عدم رعایت روشهای فوق دفاتر شما را بدون توضیح خاصی رد می کند:
۱ – عدم ثبت فروش و در آمد در دفاتر و یا کمتر ثبت کردن آنها از طریق به وجود آوردن خریداران ساختگی و کد ( شماره اقتصادی ) جعلی و یا کد دیگران ، مخصوصآ مؤسساتی که فروش کالای آنها از طریق شعبه ، نمایندگی ، کارگزار و توزیع کننده به عمل می آید.
۲ – حساب سازی و حساب به حساب کردن ، ثبت فروش یا در آمد در حسابهای بستانکاران ، جاری شرکاء و غیره.
۳ – ثبت خرید کالا و دارایی در حساب هزینه برخلاف موازین مربوطه.
۴ – اضافه منظور نمودن قیمت خرید کالا و دارایی از طریق به وجود آوردن فروشندگان و فاکتور های ساختگی و یا ثبت خرید کالا و هزینه هایی که واقعیت ندارند
۵ – کمتر تحویل گرفتن مقدار یا تعداد کالاهای خریداری داخل یا وارداتی و ثبت تمامی مبلغ خرید در دفاتر .
۶ – ثبت هزینه های مستقیم خرید یا واردات کالا در حساب هزینه های جاری
۷ – متورم کردن مبلغ مندرج در فاکتور های خرید و هزینه ها از طریق تبانی با مشتری
۸ – منظور نمودن هزینه های واهی و شخصی به حساب هزینه های مؤسسه
۹ – ارائه صورتحساب های خرید و هزینه ها بیش از یک بار به حسابرسان
۱۰ – خارج کردن کالای سالم از حسابها به عنوان ضایعات و عدم ثبت فروش آنها در دفاتر
۱۱ – دست کاری در وسایل اندازه گیری کالا ( کم فروشی ) و سوء استفاده از صندوق های فروش نقدی و عدم ثبت فروش واقعی در دفاتر
۱۲ – منظور نمودن مطالبات لاوصول واهی و یا عدم ثبت وصول مطالبات حذف شده
۱۳ – بستاکار نمودن حساب مشتریان بابت برگشت واهی کالا و منظور نمودن تخفیفات نقدی ساختگی به حساب مشتریان
۱۴ – خارج نمودن دارایی های مستهلک شده از حسابها به منظور کتمان در آمد و فروش آنها در زمان واگذاری یا انحلال
۱۵ – تسعیر غیر واقعی نرخ ارز به منظور کتمان سود و نشان دادن زیان
۱۶ – انعقاد قراردادهای صوری و فاکتورهای ساختگی خرید مواد و کالا و اسناد هزینه
۱۷ – عدم ثبت برخی از هزینه ها به منظور کتمان برخی از در آمد ها
۱۸ – ارائه قیمت تمام شده کالای ساخته شده بیشتر از قیمت واقعی از طریق افزایش غیر واقعی قیمت مواد یا موادی که خریداری نشده- دستمزد و سربار تولید
۱۹ – جایگزین کردن مواد اولیه ارزان قیمت به جای مواد گران قیمت
۲۰ – کم فروشی کالا از طریق چاپ وزن بیشتر کالا روی قوطی یا جعبه یا بسته بندی
پیش دریافت در طول اجرای پیمان از صورت وضعیت هایی که پیمانکار برای کارفرما می فرستد کسر می شود و متناسب با آن ضمانتنامه های مربوط آزاد می شود. سپرده نقدی هم در نهایت به پیمانکار عودت داده می شود . بانک ممکن است بابت سپرده نقدی به پیمانکار سود پرداخت کند. این سود نباید جزء در آمد پیمان محسوب شود.
تهیه صورت وضعیت
صورت وضعیت ها معمولآ ماهانه تهیه و پس از تأیید مهندس مشاور برای کارفرما ارسال می شود .صورت وضعتها هم شامل کارهای انجام شده و هم در برگیرنده مصالح پای کار است . صورت وضعیت های صادر شده طی دوره پیمان جنبه موقت و علی الحساب دارد . کارفرما در صورت تأیید صورت وضعیت ، خالص آن را ، پس از کسر کسورات مربوط ، به پیمانکار می پردازد.کسورات اصلی صورت وضعیت شامل موارد زیر است :
۱ . مالیات
۲ . بیمه
۳ . سپرده حسن انجام کار
۴ . اقساط پیش دریافت
مالیات
طبق ماده ۱۰۴ قانون مالیات های مستقیم کارفرما باید ۳در صد مالیات علی الحساب از مبلغ صورت وضعیت کسر کند . این مالیات باید ظرف سی روز به حساب تعیین شده از طرف سازمان امور مالیاتی کشور واریز و رسید آن به مؤدی ( پیمانکار ) تسلیم شود . در اجرای این ماده ، کارفرما مکلف است ظرف سی روز از تاریخ انعقاد قرارداد ، رونوشت آن را به اداره امور مالیاتی محل با اخذ رسید تسلیم نمایید.
از نظر پیمانکار این مالیات نوعی پیش پرداخت است . مالیات عملکرد سالانه پیمانکار براساس رسیدگی به دفاتر طبق قانون مالیات ها تعیین می شود و مبالغ پیش پرداخت از آن کسر و مابقی به سازمان امور مالیاتی پرداخت می شود .
بیمه
براساس ماده ۳۸ قانون تأمین اجتماعی ، کارفرما موظف است ۵% ناخالص کارکرد را از هر صورت وضعیت کسر و نزد خود نگهدارد . این سپرده و آخرین قسط پیمانکاران تا ارائه مفاصا حساب توسط پیمانکار که توسط سازمان تأمین اجتماعی صادر می گردد ، نگهداری می شود.
البته در پیمانهای مشمول طرحهای عمرانی حق بیمه به صورت مقطوع محاسبه و کسر می شود . حق بیمه این پیمانها ۶/۶% شامل ۱/۶% سهم پیمانکار و ۵% سهم کارفرما است.
در پیمانهای دیگر که طرحهای عمرانی مرتبط نیستند حق بیمه پیمانها بسته به نوع پیمان متفاوت است . اما حق بیمه بسیاری از پیمانها در دو گروه زیر قرار می گیرد.
۱ – قراردادهای دستمزدی
در این نوع قراردادها که مصالح کلأ توسط کارفرما و به هزینه او تأمین می شود ، حق بیمه براسای ۱۵% ناخالص کل کارکرد به علاوه ۱/۹حق بیمه بیکاری محاسبه می شود.
۲- قراردادهای دستمزد و مصالح
در این گونه قراردادها هزینه کل مصالح دستمزد و ابزار بر عهده پیمانکار است. حق بیمه این قراردادها بر مبنای ۷% ناخالص کل قرارداد به اضافه ۱/۹ حق بیمه بیکاری محاسبه می شود.
در مورد این گونه پیمانها توجه به نکات زیر مهم است :
۱- کارفرما از هر صورت وضعیت ۵ درصد بابت بیمه کسر می کند و آن را به صورت سپرده نگهداری می کند و پس از ارائه مفاصاحساب آن را به پیمانکار پرداخت می کند.
۲- پیمانکار باید هر ماهه لیست کارکنان خود را تهیه و برمبنای حقوق و مزایای مشمول بیمه بیمه آن را محاسبه و پرداخت کند.
۳- پس از خاتمه پیمان پیمانکار بر اساس درصدهای بالا ( ۱۵%،۷%و ۱/۹ بیمه بیکاری ) بیمه خود را محاسبه می کند. اگر این مبلغ از مبالغ پرداخت شده طبق بند ۲ بیشتر باشد، مابه التفاوت آن را به سازمان تامین اجتماعی می پردازد. اما اگر بیمه محاسبه شده از مبالغ پرداخت شده طبق لیست حقوق و دستمزد ماهانه کمتر باشد، از این بابت مبلغی باز پس نمی گیرد.
حسابجاری بانکی نشان دهنده وجوه نقد متعلق به واحد اقتصادی است که نزد بانک نگهداری می شود. بدلیل عدم همزمانی عملیات مالی شرکت با پردازش اطلاعات مزبور در بانک، معمولاً مانده حساب وجوه نقد طبق دفاتر شزکت با مانده اعلام شده در صورتحساب بانک بندرت مطابقت می کند.
از آنجاییکه عملیات بانکی در دفاتر دارنده حساب عکس وضعیت این حساب در دفاتر بانک می باشد، لذا جهت یافتن دلایل مغایرت بین مانده حساب وجوه نقد در دفاتر شرکت با موجودی نقد طبق صورتحساب بانک لازم است که اقلام مندرج در ستون بدهکار صورتحساب بانک با اقلام مندرج در ستون بستانکار حساب بانک در دفاتر موسسه و همچنین اقلام مندرج در ستون بستانکار صورتحساب بانک با اقلام مندرج در ستون بدهکار بانک در دفاتر موسسه، مطابقت داده شود.
پس از تطبیق و تعیین موارد اختلاف، نتایج حاصله و نحوه عمل در مورد آنها، در یک صورتحساب تحت عنوان ((صورت مغایرت بانکی)) تنظیم می گردد. اختلافات فی مابین را می توان به دو دسته کلی تقسیم نمود :
۱- عملیاتی که در دفاتر واحد تجاری انجام شده ولی هنوز در دفاتر بانک ثبت نشده است. موارد زیر از جمله این عملیات می باشد :
الف) چکهای معوق : به چکهایی اطلاق می شود که دارنده حساب جاری به افراد دیگری برای پرداختهای نقدی مختلف واگذار نموده و در دفاتر خود به بستانکار حساب بانک منظور کرده ولی دارندگان این چکها تا تاریخ ارسال صورتحساب بانک، برای دریافت وجه آن به بانک مراجعه نکرده اند.
ب) چکها و اسناد در جریان وصول : چکها و اسناد دریافتی از بدهکاران (مشتریان) که برای وصول به بانک ارسال می شود، معمولاً به بدهکار حساب بانک در دفاتر دارنده حساب جاری انتقال می یابد ولی بانک تا تاریخ وصول قطعی آنها، از واریز وجه به حساب جاری موسسه خودداری می کند. در شرایط عادی پس از حداقل ۴۸ ساعت وصول اسناد فوق ممکن است به طول بیانجامد. لذا چنانچه در طی این فاصله، صورتحساب بانک با دفاتر دارنده حساب مطابقت داده شود، مبلغ مندرج در ستون بدهکار بانک در دفاتر موسسه از بابت اسناد مزبور هنوز به بستانکار حساب واحد تجاری در دفاتر بانک منظور نگردیده است. اختلاف مذکور پس از وصول وجه اسناد مربوطه خودبخود برطرف می گردد.
ج) وجوه بین راهی : مبالغی که برای واریز به حساب جاری نزد بانک ارسال می شود، در دفاتر دارنده حساب جاری در همان روز به بدهکار حساب بانک منظور می شود ولی ممکن است در دفاتر بانک و صورتحساب ارسالی، در همان روز به ثبت نرسیده باشد. مثلاً وجوهی که در آخرین روز ماه به بانک تحویل داده می شود و یا در آخرین ساعات اداری تحویل بانک شده باشد، در همان روز در دفاتر شرکت ثبت می گردد، در صورتیکه در دفاتر بانک به تاریخ روز بعد ثبت می شود. لذا چنانچه قبل از ثبت مبالغ مذکور در دفاتر بانک، مانده حساب بانک در دفاتر واحد تجاری با صورتحساب بانک مطابقت گردد، اختلافی معادل مبالغ فوق بین صورتحساب بانک و مانده حساب بانک در دفاتر واحد تجاری پیش خواهد آمد. البته این اختلاف خودبخود رفع خواهد شد.
د) چکهای لاوصول : وقتی که چکی جهت وصول به بانک سپرده می شود، معمولاً به بدهکار حساب بانک در دفاتر دارنده حساب جاری منظور می گردد. در صورت لاوصول بودن این نوع چکها، موضوع پس از ۴۸ ساعت توسط بانک به موسسه اطلاع داده می شود و دارنده حساب جاری معادل مبلغ چکهای لاوصول، حساب بانک را در دفاتر خود بستانکار می کند. در صورتی که حساب بانک در دفاتر دارنده حساب به میزان چکهای لاوصول اصلاح نشود، مانده حساب بانک در دفاتر دارنده حساب و صورتحساب ارسالی بانک مساوی نخواهد بود.
ه) اشتباهات : شامل کلیه اشتباهاتی است که در دفاتر موسسه به هنگام ثبت عملیات مربوط به حساب بانک ممکن است اتفاق بیافتد. این اشتباهات می تواند در ثبت بدهکار و بستانکار حساب بانک، اشتباه در جابجایی ارقام و اشتباهات دیگر حسابداری باشد.
۲- عملیاتی که در دفاتر بانک انجام شده و ثبت مربوط نیز صورت گرفته ولی هنوز در دفاتر واحد تجاری انعکاس نیافته است. از جمله این عملیات می توان به موارد زیر اشاره کرد :
الف) اشتباه در برداشت یا ثبت فعالیت مالی: بانک نیز ممکن است مانند شرکت اشتباهاتی مانند اشتباه در ارقام، اشتباه در برداشت از حساب و یا اشتباهات دیگر انجام دهد. عدم کشف اشتباهات فوق تا تاریخ ارسال صورتحساب بانکی موجب ایجاد مغایرت بین مانده بانک و مبلغ صورتحساب ارسالی خواهد گردید.
ب) کارمزد خدمات و هزینه های بانکی : این اقلام شامل انواع هزینه ها و کارمزد های بانکی است که بانک بابت ارائه خدمات مختلف از حساب جاری موسسه برداشت می کند. مانند بهای تمبر و دسته چک، هزینه انجام حواله، هزینه واخواست سفته و مواردی از این قبیل که بانک در زمان انجام این نوع خدمات، هزینه مربوط را به بدهکار حساب جاری موسسه منظور می نماید. درصورتیکه مدارک این برداشتها در تاریخ تهیه صورت مغایرت بانکی به موسسه نرسیده باشد به میزان برداشتهای انجام شده، بین حساب بانک دردفاتر دارنده حساب جاری و صورتحساب ارسالی بانک مغایرت وجود خواهد داشت.
ج) واخواست اسناد تجاری تنزیل شده : درصورتی که اسناد تجاری مانند سفته توسط موسسه نزد بانک تنزیل شده باشد و صادر کننده سفته در تاریخ سررسید از پرداخت آن خودداری کند، بانک مبلغ اسمی سفته، کارمزد دیرکرد و هزینه واخواست سفته را از حسابجاری موسسه برداشت می کند. در این گونه موارد اگر اعلامیه بانکی مربوط تا زمان ارسال صورتحساب بانکی به موسسه دارنده حساب جاری نرسیده باشد، در نتیجه در دفاتر موسسه ثبتی صورت نگرفته و بین صورتحساب ارسالی بانک و دفاتر دارنده حساب جاری مغایرت وجود خواهد داشت.
د) وجوه دریافتی توسط بانک : شامل وجوهی است که به حساب موسسه دارنده حساب واریز شده ولی اعلامیه بستانکار آن هنوز به موسسه مذکور واصل نشده و در حسابهای آن ثبت نشده است. در این قبیل موارد چون در زمان واریز این نوع وجوه، دارنده حسابجاری از آن اطلاعی ندارد، در نتیجه در دفاتر وی ثبتی انجام نمی شود که در نهایت باعث ایجاد مغایرت می شود.
تهیه صورت مغایرت بانکی
صورت مغایرت بانکی عبارت است از صورتی که موارد اختلاف بین مانده صورتحساب ارسالی بانک و مانده حساب بانک در دفاتر موسسه دارنده حساب جاری را در تاریخ معینی نشان می دهد. صورت مغایرت بانکی معمولاً در پایان ماه تهیه می شود و برای تهیه آن به ترتیب زیر باید عمل نمود :
۱٫ اقلام مندرج در سمت بدهکار حساب بانک در دفتر موسسه با اقلام مندرج در سمت بستانکار صورت حساب بانک و همچنین اقلام مندرج در سمت بستانکار حساب بانک در دفاتر موسسه با اقلام مندرج در سمت بدهکار صورت حساب بانک مطابقت داده می شود.
۲٫ اقلامی که هم در بدهکار حساب بانک و هم در بستانکار صورتحساب بانک وجود دارد و نیز اقلامی که هم در بستانکار حساب بانک موسسه و هم در بدهکار صورتحساب ارسالی بانک قید شده با مداد تیک زده شده و اقلام باز (موارد اختلاف) شناسایی و دور آنها با مداد خط کشیده می شود.
۳٫ جهت روشن شدن ماهیت اقلام باز به مدارک اولیه از جمله ثبتهای دفاتر روزنامه و شرح آنها مراجعه می شود.
۴٫ گزارشی از مغایرات موجود بین صورتحساب بانک و حساب بانک در دفاتر موسسه تحت عنوان ((صورت مغایرت بانکی)) تهیه می شود.
۵٫ انجام ثبتهای اصلاحی که باید در دفاتر موسسه صورت گیرد. البته بعضی از مغایرتها مثل وجوه بین راهی یا چکهای معوق خودبخود در روند عادی فعالیتها اصلاح می شود و لیکن برخی دیگر از مغایرتها مثل هزینه های بانکی لازم است بواسطه انجام ثبت اصلاحی در دفاتر موسسه، گزارش گردد.
برای تهیه صورت مغایرت بانکی می توان از سه روش استفاده نمود :
الف) روش مبنا قراردادن مانده صورتحساب بانک. در این روش با انجام تعدیلاتی سعی می شود از مانده وجه نقد طبق دفاتر شرکت، مانده وجه نقد طبق صورتحساب بانک به دست آید.
ب) روش مبنا قراردادن مانده بانک طبق دفاتر شرکت. در این روش با انجام تعدیلاتی سعی می شود که از مانده بانک طبق صورتحساب بانک، مانده وجه نقد طبق دفاتر شرکت به دست آید.
ج) روش مبنا قراردادن مانده واقعی. در این روش از مانده وجه نقد طبق دفاتر شرکت و طبق صورتحساب بانک، مانده واقعی بدست می آید. این روش از دو روش قبل رایج تر است.
نیاز به ثبت اصلاحات
اغلب اقلامی که در حسابها ثبت می شوند ، به آسانی و آشکارا مورد توجه حسابداران قرار می گیرد . مثلآ هنگامی که یک چک ، عهده یکی از حسابهای بانکی شخصیت حسابداری نوشته می شود ، آشکار است که حساب بانک ، بستانکار و یکی از حسابهای دیگر بدهکار خواهد شد . یا هنگامی که صورت حساب برای مشتریان ارسال می گردد ، در آمد فروش ، بستانکار و حسابهای در یافتنی تجاری ، بدهکار خواهد شد . ثبت هایی از این قبیل ، ثبت های اصلی یا فوری نامیده می شود.
اما برخی از رویدادهای مؤثر بر حسابها ، مبتنی بر چنین شواهد مستند نمی باشد و آثار آن ، در پایان دوره مالی ، به وسیله ثبت های اصلاحی ، در حسابها منعکس می گردد . منظور از ثبت های اصلاحی ، تجدید نظر کردن در مانده حساب ها به نحوی است که وضعیت پایان دوره را به نحو مطلوب منعکس کند.
رویدادهای مالی پیوسته – اغلب ثبت های اصلاحی ، در ارتباط با رویدادهای مالی پیوسته انجام می شود .مثلأ خرید ۱۰۰۰۰۰ ریال مواد سوختی را مورد توجه قرار دهید . در هنگام خرید و تحویل ، مواد مزبور ، یک دارائی محسوب می شود . اما ، هر روزی که از این مواد در مشعل استفاده گردد ، قسمتی از این دارائی به هزینه تبدیل می شود . به عوض ثبت روزانه مصرف سوخت ، یک ثبت اصلاحی در پایان دوره مالی به عمل می آید تا میزان هزینه سوخت و مواد باقیمانده در پایان دوره مالی را نشان دهد ، مثلأ ف اگر معادل ۶۰۰۰۰ ریال مواد سوختی طی دوره مالی مصرف شود ، معادل ۴۰۰۰۰ ریال به عنوان دارائی در پایان دوره مالی باقی می ماند.
برای ثبت این رویداد مالی ، دو روش وجود دارد که هر دو به نتیجه یکسان می رسد . در روش اول ، مخارج ۱۰۰۰۰۰ ریال ، بدوا به عنوان دارائی ( موجودی مواد سوختی ) به شرح زیر ثبت می گردد:
موجودی مواد سوختی (بد) مبلغ : ۱۰۰۰۰۰
حسابهای پرداختنی یا موجودی نقد(بس) مبلغ: ۱۰۰۰۰۰
در پایان دوره مالی ، حساب دارائی ، با کم کردن هزینه سوخت مصرف شده اصلاح می گردد. بنابراین :
هزینه سوخت (بد) مبلغ: ۶۰۰۰۰
موجودی مواد سیوختی (بس) مبلغ : ۶۰۰۰۰
در روش دوم ، مخارج ۱۰۰۰۰۰ ریال ، بدوا به عنوان هزینه ثبت می گردد ، سپس ، سوخت باقیمانده در پایان دوره ، از هزینه کسر و به عنوان دارائی نشان داده می شود. بنابراین:
موجودی مواد سوختی (بد) مبلغ: ۴۰۰۰۰
هزینه سوخت (بس) مبلغ: ۴۰۰۰۰
اگر چه هیچ یک از روش های بالا ، واقعیت های طی دوره را نشان نمی دهد ( به جز روز تحویل سوخت در روش اول )، اما در پایان دوره مالی ، واقعیت را منعکس می کند . نظر به این که توجه اصلی حسابداری نیز به واقعیت های پایان دوره که در صورت های مالی منعکس می شود معطوف است و هر دو روش بالا نیز نتیجه صحیح به دست می دهد ، لذا انتخاب هر یک از روش ها در اختیار حسابداران است
انواع ثبت های اصلاحی
رویدادهائی که نیازمند ثبت های اصلاحی است ، اصولأ به اختلاف بین هزینه ها و مخارج از یک طرف و بین در آمد فروش و دریافتهای نقدی از طرف دیگر مربوط می شود.
چهار نوع از این رویدادها همراه با مثال های مربوط ذیلأ ارائه می گردد:
۱ – اقلام مخارجی که به دو دوره مالی یا بیشتر تخصیص می یابد – رویداد مالی خرید سوخت مشروح بالا ، یک مثال از این مورد است . مثال دیگر به شرح زیر می باشد:
ازبیمه نامه ای که بدوا به عنوان دارائی (پیش پرداخت بیمه) ثبت شده ، مبلغ ۸۰۰۰۰ ریال در دوره مالی جاری به هزینه تبدیل گردیده است.
هزینه بیمه(بد) مبلغ: ۸۰۰۰۰
پیش پرداخت بیمه(بس) مبلغ: ۸۰۰۰۰
۲ – هزینه های ثبت نشده – این هزینه ها طی دوره مالی به وقوع پیوسته ، اما در حسابها منعکس نشده است . مثال : مبلغ ۵۰۰۰ ریال دستمزد استحقاقی یک کارگر که تا کنون پرداخت نشده است :
هزینه دستمزد(بد) مبلغ: ۵۰۰۰
دستمزد پرداختنی (بس) مبلغ:۵۰۰۰
۳ – وجوه دریافتی از فعالیت های انتفاعی که به دو دوره مالی یا بیشتر تخصیص می یابد – مشابه مورد اول (مخارج ثبت شده) ، این مبالغ بدوا در یک حساب ثبت شده است و در پایان دوره مالی باید بین حسابهای درآمد فروش و بدهی تقسیم گردد. مثال:
اجاره بهای دریافتی طی دوره مالی که در حساب در آمد اجاره ثبت شده ، اما ۶۰۰۰۰ ریال آن مربوط به دوره مالی آینده است . بنابراین ، در پایان دوره مالی نوعی بدهی محسوب می گردد:
در آمد اجاره(بد) مبلغ:۶۰۰۰۰
در آمد اجاره انتقالی به دوره مالی آینده(بس) مبلغ: ۶۰۰۰۰
۴ – درآمد های فروش ثبت نشده – این درآمد ، طی دوره مالی تحصیل شده اما تاکنون در حسابها منعکس نگردیده است . مثال:
مبلغ ۲۰۰۰ ریال در آمد سپرده سرمایه گذاری در بانک متعلغ به واحد تجاری که تا کنون دریافت نشده است :
حسابهای در یافتنی (بد) مبلغ: ۲۰۰۰
درآمد حاصل از سپرده سرمایه گذاری در بانک (بس) مبلغ:۲۰۰۰
استهلاک
اغلب دارائی های بلند مدت ، به طور پیوسته و مستمر ، در حال تبدیل شدن به هزینه می باشد . این مورد ، شبیه دارائی های جاری از قبیل سوخت و پیش پرداخت بیمه تشریح شده در بالاست . آن بخش از بهای تمام شده دارائی های بلند مدت که بر اثر استفاده ، بهره برداری یا مرور زمان در دوره مالی جاری به هزینه تبدیل می گردد ، هزینه استهلاک نامیده می شود . بجای کم کردن مستقیم هزینه استهلاک از بهای تمام شده دارائی های بلند مدت ، حساب جداگانه ای به نام استهلاک انباشته مورد استفاده قرار می گیرد
این حساب نوعی حساب کاهنده محسوب می شود زیرا از حسابی دیگر کسر می گردد. استهلاک انباشته ، مجموع هزینه های استهلاک سنواتی را تا این تاریخ نشان می دهد و در تراز نامه از بهای تمام شده دارائی های مربوط کم می شود . بنابراین:
تجهیزات ( بهای تمام شده ) مبلغ:۱۰۰۰۰۰۰
منهای:استهلاک انباشته مبلغ :۴۰۰۰۰۰
ارزش دفتری (خالص) تجهیزات مبلغ:۶۰۰۰۰۰
ثبت اصلاحی برای انعکاس هزینه استهلاک دوره مالی به شرح زیر است:
هزینه استهلاک (بده) مبلغ:۲۰۰۰۰۰
استهلاک انباشته(بس) مبلغ:۲۰۰۰۰۰
بر اساس ماده ۲ آیین نامه اجرایی تبصره ۴ قانون استفاده از خدمات تخصصی و حرفه ای حسابداران ذیصلاح به عنوان حسابدار رسمی، مصوب ۱۳/۶/۱۳۷۹ هیأت محترم وزیران، کلیه واحدهای تولیدی، بازرگانی و خدماتی زیر مکلفند حسب مورد حسابرس و بازرس قانونی یا حسابرس خود را از میان سازمان حسابرسی یا موسسات حسابرسی عضو جامعه حسابداران رسمی ایران انتخای کنند:
الف- شرکت های پذیرفته شده یا متقاضی پذیرش در بورس اوراق بهادار و شرکت های تابعه و وابسته به آنها؛
ب- شرکت های سهامی عام و شرکت های تابعه و وابسته به آنها؛
ج- شرکت های موضوع بندهای الف و ب ماده ۷ قانون اساسنامه سازمان حسابرسی با رعایت ترتیبات مقرر در تبصره یک ماده ۱۳۲ قانون محاسبات عمومی؛
ه- شعب و دفاتر نمایندگی شرکت های خارجی که در اجرای قانون اجازه ثبت شعبه و نمایندگی شرکت های خارجی مصوب ۱۳۷۶، در ایران ثبت شده اند؛
و- موسسات و نهادهای عمومی غیردولتی و شرکت ها، سازمان ها و موسسات تابعه و وابسته به آنها؛
ز- سایر اشخاص حقوقی و حقیقی (شامل شرکت های سهامی خاص و سایر شرکت ها و همچنین موسسات انتفاعی غیرتجاری، شرکت ها و موسسات تعاونی و اتحادیه های آنها و اشخاص حقیقی که طبق مقررات قانونی مربوط، مکلف به نگهداری دفاتر قانونی هستند) که براساس آخرین اظهارنامه تسلیمی خود، جمع کل ناخالص درآمد (فروش و یا خدمات- اعم از عملیاتی و غیرعملیاتی) آنها بیش از ۲۰ میلیارد ریال (در مورد شرکت های پیمانکاری، دریافتی آنها بابت پیمان های منعقد شده بیش از ۲۰ میلیارد ریال) بوده یا جمع دارایی های آنها (جمع ستون بدهکار ترازنامه) بیش از ۳۶ میلیارد ریال باشد.
تبصره: انتخاب حسابرس و بازرس قانونی یا حسابرسی اشخاص موضوع این بند در چارچوب مقررات قانونی مربوط از میان حسابداران رسمی که به صورت «شاغل انفرادی» فعالیت دارند نیز بلامانع است.
این اطلاعیه در خصوص اشخاصی که شروع سال مالی آنها از ۱/۱/۱۳۹۳ و به بعد باشد، لازم الرعایه است.
وزارت امور اقتصادی و دارایی